loading...
منابع طبیعی
admin بازدید : 215 جمعه 21 خرداد 1395 نظرات (0)

نام فارسي: زبان گنجشك

نام علمي: Fraxinus ornus

نام انگليسي: Flowering Ash

خانواده: Oleaceae

خزان پذير، داراي برگهاي شانه اي و داراي 9 تا 15 برگچه و به رنگ سبز تيره در تابستان و رنگ زرد درخشان در پاييز است. ارتفاع آن 12 تا 15 متر می باشد. متوسط‌ رشد است. بهترين رشد را در آفتاب كامل دارد. به تمامي خاكها سازگار است. به كم آبي مقاوم مي باشد و هواي دودآلود شهري و صنعتي را بخوبي تحمل مي كند و مقاوم به خاكهاي آهكي است. گلهابه رنگ سفيد در بهار ظاهر می شود. ميوه آن بالدار و ساده ( سامار ) است. ازدیاد به وسیله كاشت بذر در پاييز انجام میشود و همچنین روی برگ نو هم پیوند می خورد.. داراي سيستم ريشه اي قوي بوده و به سرعت يك منطقه بزرگ را 
مي پوشاند و به علت داشتن ريشه هاي سطحي قوي بهتر است از كاشت آن در نزديك ساختمانها خودداري گردد یا به عبارت دیگر ریشه ها مهاجم است.

موارد كاربرد: استفاده از اين درختان بصورت ديواري در كنار خيابانها و اتوبانها زيباست.


admin بازدید : 379 جمعه 21 خرداد 1395 نظرات (0)

نام علمي: Ailanthus altissima

نام انگليسي: Tree – of - Heaven

خانواده: Simarubaceae

خزان كننده و پهن برگ با برگها مركب شانه اي بزرگ كه گاهي به طول 90 سانتي متر مي رسند. ارتفاع آن 18 تا 23 متر است. سريع الرشد است. محل رشد آفتابي كامل تا نيمه سايه مناسب است. در هر نوع خاك ( آهكي يا گچي ) مي رويد. هواي دود آلود صنعتي را بخوبي تحمل مي كند و به آب كمي نياز دارد. گیاهی دو پايه، گلهاي ( سبز و زرد ) نر و ماده آن غير واضح هستند و بر روي درختان جداگانه قرار دارند.. ازدیاد آن بوسیله بذركاري در فروردين ماه (بذرها نباید رطوبت از دست بدهند.) و همچنين بطريقه تقسيم ريشه (ریشه جوش) در اسفند ماه نيز قابل تكثير است. دارای خاصیت خودکشت دارد. براي تأمين برگهاي فراوان و كنترل رشد آن در اوايل بهار مي توان آنرا هرس نمود، چون گلهاي درخت نر توليد بوي نامطبوع مي كند بهتر است از كاشت پايه نر در مناطق شهري اجتناب كرد. همچنين بعلت توليد پاجوش زياد بهتر است در كنار منازل مسكوني كشت نگردد. دارای ریشه های مهاجم است که باعث تخریب لوله های آب و جداول و ساختمان می شود. بقاياي گل و ميوه هاي خشك شده در زمستان چهره نازيبايي به آن مي دهد.

موارد كاربرد: درخت ماده مناسب براي حاشيه خيابانها است. همچنين مي توان از كاشت آن براي جلوگيري از فرسايش خاك ناشي از سيلاب بهره جست.

admin بازدید : 265 جمعه 21 خرداد 1395 نظرات (0)


تشی

نام فارسی:تشی

نام انگلیسی:indian crested porcupine

نام علمی:hystrix indica

خانواده:خانواده ی تشی ها (hystricidae)

جمعیت:نامعلوم

پراکنش:در سراسر قاره ی آسیا و در ایران به جز آذربایجان غربی ، در تمام استان ها پراکنده است.

زیست گاه:تشی در تمام زیست گاه ها شامل مناطق جنگلی ، کوهستانی و بیابانی زندگی می کند و در مناطق کوهستانی ، بیش تر از بیابانی گزارش شده است.

اندازه:طول بدن این جانور 70 تا 90 سانتی متر ، طول دم 8 تا 10 سانتی متر ، طول خارها 18 تا 35 سانتی متر و وزن آن 11 تا 25 کیلوگرم است.

ریخت شناسی:بدنی پوشیده از خارهای راه راه قهوه ای یا سیاه و سفید دارد و دو نوع خار بلند و باریک و خار کوتاه و تیز در قسمت انتهایی بدنش قرار گرفته است . پاها و دست هایش پهن است و ناخن های بلندی دارد.

رژیم غذایی:همه ی قسمت های گیاهان (پیاز و ریشه و ... ) ، استخوان و شاخ حیوانات ، غذای تشی را تشکیل می دهد.

زادآوری:تشی ماده در فصل بهار تا پاییز بچه می زاید.

وضعیت حفاظتی:در ایران جمعیت نسبتا" زیادی دارد و خطری نسل آن را تهدید نمی کند.

admin بازدید : 330 جمعه 21 خرداد 1395 نظرات (0)
نام فارسی:هما
نام انگلیسی:lammergeyer
نام علمی:gypaetus barbatus
خانواده:قوشیان (accipiteridae)
جمعیت: جزو پرندگان حمایت شده در ایران است که از جمعیت رضایت بخشی نیز برخوردار نیست. در حال حاضر جمعیت اندک باقی مانده با مشکل کمبود تنوع ژنتیکی مواجه است.
پراکنش: در ترکیه و در کوهستان های خاورمیانه و آسیا زادآوری دارد. در اتیوپی و آفریقای جنوبی نیز دیده می شود. در اروپا به کوهستان های پیرنه و کوهستان های کشور یونان محدود است. در ایران در مناطق کوهستانی البرز و زاگرس دیده می شود.
زیست گاه: در کوهستان ها و صخره های بلند و دور افتاده زندگی می کند.
اندازه: طول بدن آن 102 تا حدود 125 سانتی متر و طول بال 235 تا 275 سانتی متر است. هما بزرگ ترین کرکس ایران به شمار می رود.
ریخت شناسی: نر و ماده شبیه هم هستند. آن ها نوک بسیار کوتاهی دارند که نیم نوک بالایی بلند تر و قلاب شکل است. انتهای بال ها گرد است. پاهایی قوی و چنگال های محکم قلاب دار و دم بلند و لوزی شکل دارند. روی تنه و بال های هما سیاه، زیر تنه قهوه ای کم رنگ و نارنجی مایل به قرمز، سر نارنجی رنگ و اطراف چشم و ناحیه ی منقر سیاه رنگ است. یک دسته موی سیاه سبیل مانند در زیر منقار آن ها دیده می شود.
رژیم غذایی: غذای هما لاشه های حیوانات و مغز استخوان های آن هاست.
زادآوری: هما ی ماده 1 تا 2 تخم سفید با خال های قهوه ای می گذارد و 55 تا 60 روز روی تخم ها می خوابد. جوجه ها ، 107 تا 111 روز در لانه می مانند.
وضعیت حفاظتی گونه: این پرنده نیازی به برنامه ی ویژه ی حفاظتی ندارد.
admin بازدید : 370 جمعه 21 خرداد 1395 نظرات (0)

  • یوز ایرانی تعداد خال های روی بدنش کمتر ولی درشت تر است
  • ولی یوز افریقایی تعداد خال هایش بیشتر ولی ریز تر است
  • یوز ایرانی یا اسیایی یال بلندتری نسبت به یور افریقایی دارد 
  • ویژگی دیگر تفاوت انهاش این است که رنگ یوز ایرانی پررنگ تر و از قهوه ای مایل به نخودی می باشد 

admin بازدید : 277 جمعه 21 خرداد 1395 نظرات (0)

   

یوزپلنگ

نام فارسی:یوزپلنگ

نام انگلیسی:cheetah

نام علمی:acinonyx gubatus venaticus

خانواده:خانواده ی گربه سانان(felidae)

جمعیت:فقط70تا100قلاده در ایران.

پراکنش:درقاره های آفریقا وآسیا زندگی می کند و درایران درخراسان ، تهران ، سمنان ، یزد ، اصفهان وکرمان دیده می شود.

زیست گاه:یوزپلنگ دردشتها و تپه ماهورهای مناطق استپی و بیابانی زندگی می کند.

اندازه:طول بدن یوزپلنگ 140 تا 150 سانتی متر ، طول دم آن 60 تا 80 سانتیمتر ارتفاع بدنش 67 تا 94  سانتمتر و وزنش 20 تا 45 کیلوگرم است.

ریخت شناسی:یوزپلنگ سری کوچک ، دست و پایی بلند و کشیده ، کمری باریک ، سینه ای بزرگ ، دمی بلند و کلفت وگوش هایی کوچک و خشنی به رنگ زرد نخودی تا زرد کم رنگ پوشیده است که در قسمت های زیرین بدن سفید می شود.خال های گرد ، کوچک ، سیاه وتوپری در تمام بدن آن ، به استثنای گردن و ناحیه ی شکم دیده میشود.دونوارسیاه رنگ هم در صورت ، از گوشه ی چشم تا دهان(خط اشک)کشیده شده است.یوزپلنگ پنجه هایی آزاد با ناخن های جمع نشدنی دارد.

رژیم غذایی:یوزپلنگ از سم داران بزرگی مانند آهو ، جبیر، قوچ ، میش، کل و بز و پستانداران کوچکی مانند جوندگان و خرگوش تغذیه میکند.

زادآوری:جفت گیری یوزپلنگ ها اواسط زمستان و تولد نوزادان دربهار صورت می گیرد.

وضعیت حفاظتی:این گونه در ایران به شدت در خطر انقراض قرار دارد.

admin بازدید : 231 جمعه 21 خرداد 1395 نظرات (0)
نام فارسی:دارکوب سر سرخ
نام انگلیسی:middle spotted woodpecker
نام علمی:picoides medius
خانواده:دارکوبیان (picidae)
جمعیت:این پرنده تنها در مناطق جنگلی زیست می کند و در مقایسه با سایر پرندگان ف جمعیت کمی دارد. اما از میان دارکوب هاف دارکوب های سرسرخ ،بیش تر از گونه های دیگر در کشور ما زندگی می کنند.
پراکنش:در مناطق وسیعی از غرب پاله آرکتیک(در جغرافیای جانوری به بخشی که شامل اروپا،شمال آسیا و آفریقاست،گویند)پراکنش دارد. در کوهستان های شمال اسپانیا،فرانسه و شرق روسیه هم زندگی می کند. در ایران در نیمه ی شمالی البرز و جنگل های بلوط زاگرس دیده می شود.
زیست گاه:این پرنده در جنگل های پهن برگ ،به خصوص جنگل های بلوط،زندگی می کند.
اندازه: طول بدن دارکوب سر سرخ در حدود 21 سانتی متر است.
ریخت شناسی:صورتی سفید رنگ ،تا رکی کاملا قرمز،منقاری ظریف و زیر تنه ای سفید با رگه های نازک قهوه ای دارد. زیر دمگاه این پرنده قرمز رنگ است.
رژیم غذایی: دارکوب سر سرخ از حشره ها و میوه هایی مانند بلوط تغذیه می کند.
زادآوری: پرنده ی ماده در لانه ای که در تنه ی درخت به شکل سوراخی ساخته است،4 تا 8 تخم سفید می گذارد. جفت نر و ماده 11 تا 14 روز روی تخم ها می خوابند. ج.جه ها پس از بیرون آمدن از تخم ، 22 تا 23 روز نزد والدین می مانند.
وضعیت حفاظتی گونه: این پرنده نیازی به برنامه ی ویژه ی حفاظتی ندارد.
admin بازدید : 278 جمعه 21 خرداد 1395 نظرات (0)
نام فارسی:پرستو
نام انگلیسی:barn swallow
نام علمی:hirundo rustica
خانواده:چلچله ییان (hirundinidae)
جمعیت:به دلیل باورهای مردم و احترامی که به این پرندگان می گذارند،بهارها و تابستان ها در کشور ما جمعیت کافی دارد.
پراکنش:در جهان در اروپا،فقط در ایسلند،کوهستان های اسکاتلند یناوی و تندرا حضور ندارد. فصل زمستان در آفریقا هم دیده می شود. در فصل بهار و تابستان، در سراسر ایران زادآوری می کند.
زیست گاه: پرستو در فضاهای باز،کشت زارها و اغلب نزدیک مناطق مسکونی زندگی می کند.
اندازه:طول بدن این پرنده ،16 تا 19 سانتی متر است.
ریخت شناسی:بدنی به رنگ سفید و سیاه با جلای بنفش دارد. منقارش تیز،کوتاه و سخت است. دهانی گشاد، پاهایی کوتاه و ضعیف با پنجه هایی قوی،بال هایی بلند،باریک و نوک تیز دارد. دم پرستو دو شاخه است.
رژیم غذایی:پرستو از حشره ها تغذیه می کند.
زادآوری:پرنده ی ماده 4 تا 5 تخم سفید با خال های قرمز می گذارد و 14 تا 16 روز روی آن ها می خوابد. جوجه ها 17 تا 24 روز به مواظبت نیاز دارند تا آماده ی پرواز شوند.
وضعیت حفاظتی گونه: در حال حاضر به اقدام حفاظتی ویژه ای نیاز ندارد.
admin بازدید : 187 جمعه 21 خرداد 1395 نظرات (0)

نام فارسی:شوکا

نام انگلیسی:roe deer

نام علمی:capreolus capreolus

خانواده:خانواده گوزن ها(cervidae)

جمعیت:نامعلوم

پراکنش:در اروپا و در ایران در گلستان ، گیلان ، مازندران ، آذربایجان شرقی و کرمانشاه پراکنده است.

زیست گاه:شوکا در مناطق جنگلی زندگی می کند.

اندازه:طول بدن شوکا 94 تا 137 سانتی متر ، طول دمش 2 تا 3 سانتی متر ، ارتفاع بدنش 60 تا 90 سانتی متر و وزن آن 19 تا 34 کیلوگرم است و کوچکترین گوزن ایران به شمار می رود.

ریخت شناسی:شوکا جثه ای کوچک ، بدنی ظریف ، دست هایی کوتاهتر از پاها ، دمی بسیار کوتاه و نامشخص ، گوش هایی باریک ، سم هایی سیاه رنگ و یاریک و بلند دارد.نرها شاخ های کوچکی دارند که در قاعده ، سه شاخک دارد. زیر بدن و دم شوکا ها سفید و سطح بدن آن ها قهوه ای مایل به قرمز است.

رژیم غذایی:شوکاها از علوفه ، جوانه ، برگ ، سرشاخه ، پوست درختان ، میوه ، قارچ ، خزه و گل سنگ تغذیه می کنند.

زاد آوری:جفت گیری شوکاها در اواسط تابستان تا اوایل پاییز صورت می گیرد.نوزادان پس از گذشت 9 ماه از لقاح ، به دنیا می آیند.

وضعیت حفاظتی:جمعیت این گونه در ایران به شدت کاهش یافته است و با ادامه ی این روند ، در آینده ی نزدیک در خطر انقراض قرار خواهد گرفت.

تعداد صفحات : 4

اطلاعات کاربری
  • فراموشی رمز عبور؟
  • نظرسنجی
    آیا به حفظ جنگل ها و منابع طبیعی ایران کمک میکنید؟
    آمار سایت
  • کل مطالب : 31
  • کل نظرات : 8
  • افراد آنلاین : 1
  • تعداد اعضا : 1
  • آی پی امروز : 5
  • آی پی دیروز : 5
  • بازدید امروز : 7
  • باردید دیروز : 15
  • گوگل امروز : 0
  • گوگل دیروز : 0
  • بازدید هفته : 32
  • بازدید ماه : 171
  • بازدید سال : 2,736
  • بازدید کلی : 40,973
  • کدهای اختصاصی
    کسب درآمد از پاپ آپ دانلود بازی کامپیوتر PC روز بخیر شب بخیر